Ratnagotravibhāga Root Verse I.100

Verse I.100 Variations

विलोक्य तद्वत् सुगतः स्वधर्मता-
मवीचिसंस्थेष्वपि बुद्धचक्षुषा
विमोचयत्यावरणादनावृतो
ऽपरान्तकोटीस्थितकः कृपात्मकः
vilokya tadvat sugataḥ svadharmatā-
mavīcisaṃstheṣvapi buddhacakṣuṣā
vimocayatyāvaraṇādanāvṛto
'parāntakoṭīsthitakaḥ kṛpātmakaḥ
E. H. Johnston as input by the University of the West.[1]
དེ་བཞིན་བདེ་གཤེགས་མནར་མེད་གནས་རྣམས་ལའང་། །
སངས་རྒྱས་སྤྱན་གྱིས་རང་ཆོས་ཉིད་གཟིགས་ཏེ། །
སྒྲིབ་མེད་ཕྱི་མཐའི་མུར་གནས་ཐུགས་རྗེ་ཡི། །
བདག་ཅག་སྒྲིབ་པ་ལས་ནི་གྲོལ་བར་མཛད། །
Similarly, the Sugata beholds his own true nature
With his buddha eye even in those who dwell in the Avīci [hell]
And thus, as the one who is unobscured, remains until the end of time,
And has the character of compassion, frees it from the obscurations.
佛眼觀自法 遍一切眾生

下至阿鼻獄 具足如來藏
自處常住際 以慈悲方便
令一切眾生 遠離諸障礙

De même, avec son œil de bouddha, le Bien-Allé voit aussi
Sa propre nature chez les êtres de l’enfer des Tourments Insurpassables.
Compassion incarnée, libre des voiles,
il restera jusqu’à la fin des temps
Pour libérer les êtres des voiles qui les obscurcissent.

RGVV Commentary on Verse I.100

།ཉོན་མོངས་པ་ནི་པདྨ་ངན་པའི་སྦུབས་དང་འདྲ་ལ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཁམས་ནི་པདྨ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཇི་ལྟར་མདོག་ངན་པདྨ་འི་ཁོང་གནས་པ། །མཚན་སྟོང་གིས་འབར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི། །དྲི་མེད་ལྷ་ཡི་མིག་ལྡན་མིས་{br}མཐོང་ནས། །ཆུ་སྐྱེས་པདྨ་འི་སྦུབས་ནས་འབྱིན་བྱེད་པ། །དེ་བཞིན་བདེ་གཤེགས་མནར་མེད་རྣམས་ལ་ཡང་། །སངས་རྒྱས་སྤྱན་གྱིས་རང་ཆོས་ཉིད་གཟིགས་ཏེ། །སྒྲིབ་མེད་ཕྱི་མའི་མུར་གནས་ཐུགས་རྗེ་ཡི། །བདག་ཅག་སྒྲིབ་པ་ལས་ནི་གྲོལ་བར་བྱེད། །ཇི་ལྟར་མི་སྡུག་པདྨ་{br}ཟུམ་ལ་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ནི། །དེ་ཡི་ཁོང་གནས་ལྷ་མིག་མཐོང་ནས་འདབ་མ་གཅོད་བྱེད་ལྟར། །ཆགས་སྡང་སོགས་དྲི་སྦུབས་བསྒྲིབས་རྫོགས་སངས་སྙིང་པོའི་འགྲོ་གཟིགས་ཏེ། །ཐུགས་རྗེས་ཐུབ་པ་དེ་བཞིན་སྒྲིབ་པ་དེ་ནི་འཇོམས་པར་མཛད།

Other English translations

Obermiller (1931) [4]
In the same way the Lord perceives with his sight of a Buddha
His own essence even in those that abide in the lowest of hells,
And, endowed with the uttermost Commiseration, free from impediments,
Delivers the living beings from the Obscurations.
Takasaki (1966) [5]
Similarly, the Lord, with his Buddha's eyes,
Perceives his own nature even in those who are in the lowest world
And, being immaculate, standing at the utmost limit and being full of Compassion
He releases them from the obscurations.
Fuchs (2000) [6]
Likewise the Sugata with his buddha eye perceives his own true state even in those
who must abide in the hell of direst pain.
Endowed with compassion itself, which is unobscured and endures to the final end,
he relieves them from their obscurations.

Textual sources

Commentaries on this verse

Academic notes

  1. Digital Sanskrit Buddhist Canon Unicode Input
  2. Brunnhölzl, Karl. When the Clouds Part: The Uttaratantra and its Meditative Tradition as a Bridge between Sūtra and Tantra. Boston: Snow Lion Publications, an imprint of Shambhala Publications, 2014.
  3. In the Tathāgatagarbhasūtra, this example occurs twice. The introduction of the sūtra describes in detail how the Buddha miraculously manifests in the sky thousands of fragrant opened lotus flowers with buddhas sitting upon them, emitting light. These lotuses blossom and fade at the same time, exuding a foul smell, but the buddhas still remain within them without a stain. In the sūtra’s section of the nine examples proper, this example is presented as it is here in the Uttaratantra. For details of the differences between the nine examples as presented in the Tathāgatagarbhasūtra and the Uttaratantra, see Zimmermann 2002, 105–44.
  4. Obermiller, E. "The Sublime Science of the Great Vehicle to Salvation Being a Manual of Buddhist Monism." Acta Orientalia IX (1931), pp. 81-306.
  5. Takasaki, Jikido. A Study on the Ratnagotravibhāga (Uttaratantra): Being a Treatise on the Tathāgatagarbha Theory of Mahāyāna Buddhism. Serie Orientale Roma 33. Roma: Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente (ISMEO), 1966.
  6. Fuchs, Rosemarie, trans. Buddha Nature: The Mahayana Uttaratantra Shastra. Commentary by Jamgon Kongtrul and explanations by Khenpo Tsultrim Gyamtso. Ithaca, N. Y.: Snow Lion Publications, 2000.